Ο Καναδας ανακαλύφθηκε απο τον Τζοβανι Καμποτο το 1497. Εξερευνήθηκε απο τον Καρτιέ και αποικήθηκε απο τον Καπλαιν, ο οποιος στα 1608 ιδρυσε το Κεμπέκ. Η αποικηση και επέκταση των Γαλλων συνεχιστηκε και ο Καναδας ονομαστηκε Νέα Γαλλια απο τον Ρισελιέ και τον Κολμπέρ. Συγχρονως εγκαθισταντο εκει απο το 1604 αγγλοι που ιδρυσαν τη Νέα Σκοτια και απο εκει προωθήθηκαν στην περιοχή των Μεγαλων Λιμνων.
Το 1763 (Ειρήνη του Παρισιού) ο Καναδας περιήλθε στους αγγλους δινοντας τέλος στον Επταετή Πολεμο. Μια σχετική ομως αυτονομια δοθηκε στους γαλλοφωνους του Κεμπέκ. Με τη Συνταγματική Πραξη του 1791 ο Καναδας χωριστηκε σε ανω Καναδα, αγγλοφωνο στο μεγαλύτερο μέρος και σε Κατω Καναδα στην πλειοψηφια γαλλοφωνο, με ξεχωριστα εκλογικα οργανα ο καθένας. Με την Πραξη Ενοποιησης (1840-1841) οι δύο επαρχιες ενωθηκαν και το 1867 το Βρετανικο Βορειο-Αμερικανικο Σύμφωνο, δημιούργησε την Κτήση του Καναδα με ομοσπονδιακο σύνταγμα.
Στις 4 αρχικές επαρχιες Ονταριο, Κεμπέκ, Νέα Σκοτια και Νέα Βρουνσβικη, προστέθηκαν οι επαρχιες Μανιτομπα (1870), Βρετανική Κολομβια (1871), Νησι του Πριγκιπα Εδουαρδου (1873), Αλβέρτα και Σασκατσιουαν (1905), Νέα Γη (1949). Το 1931αναγνωριστηκε η ανεξαρτησια της Κτήσης και το 1926 έγινε μέλος της Κοινοπολιτειας. Μετα τον πολεμο ανέβηκε στην εξουσια το Φιλελεύθερο Κομμα (1948-1957 και 1963-1984) και το Συντηρητικο Προοδευτικο κομμα (1957-1963).
Οι εκλογές το 1984 χαρισαν τη νικη στο συντηρητικο κομμα και την πρωθυπουργια στον αρχηγο του Μπραιαν Μαλρονι. Οι πρωτες πολιτικές αντιδρασεις ήρθαν απο τους γαλλοφωνους του Κεμπέκ, παρολο που το 1987 αναγνωριστηκε συνταγματικα ως ‘ξεχωριστή κοινωνια’ στους κολπους του Καναδα. Το 1993 μετα απο 10 χρονια συντηρητικής κυβέρνησης η εξουσια δοθηκε στους Φιλελεύθερους του Κρετιέν. Το 1995 η προσπαθεια του Κεμπέκ να αποκτήσει την ανεξαρτησια του κατέληξε με δημοψήφισμα σε ήττα.